گرچه تاریخ ایجاد شورای ملی به سال ۱۳۱۰ هجری شمسی بر می گردد اما اولین شورای ملی، مجلس انتصابی متشکل از زمین داران ،ملاکان ،روحانیون مشران قبایل ومتنفذین قومی بود که توسط نادر خان برگزیده شده بود. نخستین شورای ملی که ۱۱۱عضوداشت مستقیمااز جانب سلطنت ازبین اعضای لویه جرگه ۳۰۰نفری که دومین قانون اساسی را تصویب نموده بود، انتصاب و ریس آن نیز بنابه تصمیم نادر خان عبد الاحد مایا ر تعین شده بود . رییسی که پنج دوره کامل تعویض نشد و عبد العزیز خان مدیر مسوول طلوع افغان بنا به اعتراض به انتصابی بودن رییس مدت سیزده سال را در زندان سلطنت سپری کرد.
شورای ملی زمان ندر شاه و بعد تر از آن در زمان حاکمیت استبدادی هاشم خان ،شورای دولتی فاقد صلاحیت و صرفا تائید کننده و صحه گذار پیشنهاد های حکومت بودند.
دوره هفتم شورا که در زمان صدارت شاه محمود خان بوجود آمد،یکی از درخشان ترین دوره شورا ها در کشور بوده عده قابل توجهی از روشنفکران و مبارزین در این دوره به شورا راه یافتند که نام های همچون عبدالرحمن محمودی،غلام محمد غبار ،نظر محمد نوا ،محمد قاسم برق ،خال محمد خسته ،عبدالحی حبیبی ،گل پچا الفت ،کریم نزیهی ،صلاح الدین سلجوقی ،سید محمد دهقان و عده یی دیگر
درخشش خاص دارند.
از دوره هشتم تا دوره دوازدهم باز هم شورا فاقد صلاحیت و متکی به اراده دولت در کشور ایجاد و اعضای آن را عمدتا خوانین ،ملک ها ،روحانیون و مامورین متقاعد دولت تشکیل می داد. در این دوره که با صدارت مرحوم محمد داود مصادف است از دموکراسی و آزادی مطبوعات خبری نیست و شورا صرف و ظیفه دارد که پیشنهاد های دولت را به تصویب برساندو از منافع سلطنت حراست نماید.
انتخابات دوره دوازدهم شورا که بعد از تصویب قانون اساسی جدید در در فضای دموکراسی اعلان شده دولت صورت گرفت ،همچون دوره هفتم شورای ملی توانست تا حدی اراده مردم را تمثیل نموده عده قابل ملاحظه روشنفکران را در ترکیب خود داشته باشد.